dimecres, 7 d’octubre del 2009

La cotidianidad


También viajar es una paradoja. Es alejarse del entorno cotidiano para aproximarse a uno mismo. Es despedirse de un espacio y de un momento para conocer otros de nuevos que, aunque no sean más bonitos (¡o sí!) juegan con la ventaja de dicha novedad.

También es paradoja el echar de menos. Al principio es dificultad e incluso, a veces, es duda (el ¿por qué me voy?). Pero ahora, para mí, extrañar es bonito. Me siento afortunada porque extraño y porque puedo hacerlo. Y esto es la estimación. Querer y ser querido (¡qué bonito!).




1 comentari:

  1. Enyorar és bonic, et fa sentir viu, et fa sentir més als qui tens darrere, i a vegades una mica lluny. Jo també enyoro, ara em toca enyorar en circunstàncies diferents, però el sentiment és el mateix. Quan enyoro no tinc altre sentiment que el de sentir-me afortunada, per poder enyorar!!!

    ResponElimina